Sinerjik.org
Sokaktaki Sanat / Furkan Güven Taştan Sıradan bir gün. 42 numara koca ayaklarımla yine yollardayım. Saat akşam beş suları; tam karşımdan gelen güneş gözlerimi yoruyor, güneş gözlüğüm yanımda değil. Yalnız başına bu denli uzun mesafeleri yürümeyi pek sevmem; o yüzden hızlı yürüyorum. Terliyorum, üstümdekini çıkarıp elime alıyorum. Önce Sakarya sokağa sapıyorum. Çiçekçileri yine görmezden gelip […]
1930’ların Londra’sında, para kazandırmayan ama berduşlar arasında itibar kazandıran bir meslek, kaldırım ressamlığı. Bitmemiş inşaatlarda talihiniz olduğu için bulduğunuz tebeşiriniz, sizin tek teknik malzemeniz. Allı pullu boyalara gerek yok, bir tebeşir yetiyor. Sonrası sizin gözlerinize ve fırsatları değerlendirmenize kalmış. Fırsatlar demişken, gözünüzde büyütmeyin bu kelimeyi. Yağmursuz havalarda boş bir kaldırım bulma fırsatından bahsediyorum. Şu…. Göze […]
Demincek geçtim Kızılay’dan. Gündüzün, o tek telâşesi harcamak olan başıbozuk kalabalığı, yerini gecenin telâşesiz kalabalığına tevdi etmiş. Hava ihtilal türküleri söyler gibiydi. Az ilerden gelen çırtlakça bir çocuk sesi benim sükûtumu, arşın düetini kesti ve çarptı yüzüme; sonra geçti beni. Heybesinde herbirimiz için ayrı bir zarf taşıyan ulak gibiydi. Gidebildiği yere kadar gitti. İki küçük […]
Tufan Aldemir 30 yaşında. Elinde saksafonuyla sokakta 8 yıldır çalıyor. Sosyoloji bölümü öğrencisi. Sokak candır, sokak hürriyettir. Savaş da sokakta başlar, aşk da. Müzik de orada başlasın. Sokakta, saksafon çalarak saatte yüz lira kazanabiliyorum, sanırım bu benim hayatımı idame ettirebilecek bir rakam; ama öyle bir amacım yok. Yani bu işi sadece severek yapıyorum. Öğretmen olmak […]
Onlar İstanbul’dalar ve şehrin deniz kokan havasından, boğazın tam ortasından ilham alıyorlar. İlham onlar için şehrin herhangi bir sokağını arşınlamaktan ibaret. Her bir yerde ayrı tat buluyorlar. Biz ise Ankara’nın griliğinde, puslu havasında, memur görünümünde ilham arıyoruz. Ankara’da ilham bulmak zordur. Sokakları arşınlamak yetmez. Dört bir yanındaki alışveriş merkezlerinde “tüketmek”ten başka bir şey gelmez akla. […]
Cemil Meriç’in Bu Ülke’sini okuduktan sonra, kızı olduğundan habersiz Ümit Meriç’in İstanbul hakkındaki bir yazısını okumuş ve soyisim benzerliğinin üslup yakınlığıyla tamamlandığını görünce, Ümit Meriç’i merak etmeye başlamıştım. Ümit hanım henüz küçük bir çocukken, gözlerini kaybeden babası Cemil Meriç’e vefatına kadar sekreterlik yapmış, adeta onun gözleri ve elleri olmuştu. “Münzevi ve mütecessis bir fikir işçisi” Cemil Meriç’in […]